Απόψεις για την Παιδική Ποίηση

Λένε,πως <το να μην έχει ο ποιητής κοινό,είναι κακό,το να μην έχει όμως το κοινό ποιητή,είναι το χειρότερο>Παραφράζοντας λοιπόν,θα έλεγα<να μην έχει το παιδί τον ποιητή του,είναι το χειρότερο>

  Η Π.Ποίηση είναι,ίσως το περιφρονημένο παιδί της Παιδικής Λογοτεχνίας ,αλλά ταυτόχρονα τόσο απαραίτητο για τα παιδιά.Από την ώρα που θα δουν το φως στον κόσμο, στην κούνια με ταχταρίσματα,στα νανουρίσματα, στο πρώτο δοντάκι,στα πρώτα βήματα,στη χαρά,στο γέλιο,στο κλάμα.Τάχα όλα τούτα με ποίημα,που γίνεται τραγούδι,δεν τα βιώνουν τα παιδιά;

 Ελάχιστες  ποιητικές συλλογές για παιδιά, έχουν την τύχη να εκδοθούν τα τελευταία χρόνια.Προφανώς το είδος θεωρείται αντιεμπορικό,χωρίς αυτό να σημαίνει,πως δεν έχουμε καταπληκτικούς ποιητές.Ποιητές, οι οποίοι γράφουν, με ανανεωμένη θεματολογία και πρωτοτυπία, προσεγμένη για το παιδί ποίηση.Διαμαντάκια ποιητικά υπάρχουν και μόνο οι υποψιασμένοι γονείς και οι φωτισμένοι δάσκαλοι τα ψάχνουν.

 Από πολλούς θεωρείται εύκολη η γραφή της Π.Ποίησης,επειδή ο αποδέκτης της,-λόγω της μικρής ηλικίας του-δεν είναι απαιτητικός.Παγιδεύονται σ` αυτήν τη λογική και στιχοπλοκούν,χωρίς να λαμβάνουν υπ` όψη τους ,τα ενδιαφέροντα και τις ανάγκες του παιδιού.Αλλοτε πάλι πλατειάζουν,πελαγοδρομούν,με λόγο στομφώδη, πατριωτισμούς και γεμάτο καθοδηγητική αγωγή και άσκοπες φλυαρίες.Φυσικά αυτό το είδος μόνο ποίηση δεν θεωρείται .

  Το σωστό ποίημα στηρίζεται, σε καλοδουλεμένη γλώσσα,πρωτότυπη και σύγχρονη θεματολογία,όπου κυριαρχεί η φαντασία,το χιούμορ,η έκπληξη,η αισιοδοξία και ο προσεγμένος λόγος ρέει μελωδικά και αρμονικά σαν το γάργαρο νερό.Τα πανανθρώπινα μηνύματα η ειρήνη,η συνεργασία,η αλληλεγγύη ,η αγάπη,περνούν αθόρυβα.Δείχνει στο παιδί, πως ανοίξει τα φτερά του και να πετάξει,τραγουδώντας τα όμορφα της ζωής, ξορκίζοντας τα άσχημα και τα γκρίζα, σ` ένα αύριο φωτεινό και γαλάζιο γεμάτο ελπίδα.

  Λαός ποιητής,ποιητάρης είμαστε και στο πέρασμα των αιώνων, το έχουμε αποδείξει.Ο ουρανός,η θάλασσά μας,το φεγγάρι, ο ήλιος και το φώς του, το λαμπρότερο του κόσμου, στάθηκαν πηγές έμπνευσης των σπουδαίων ποιητών μας.Και δεν φοβάμαι την πορεία της ποίησης.Όσο όλα αυτά υπάρχουν,οι αληθινοί ποιητές θα γράφουν και οι φόβοι για το μέλλον της της ποίησης θα σκορπίζονται σαν τον καπνό στο πρώτο αγέρι.

  Η ποίηση για το παιδί δεν είναι, ένα ελάχιστο συμπλήρωμα στο περιεχόμενο σπουδών,απλά για λόγους τυπικούς.Είναι καθημερινή ανάγκη.Το παιδί τη χρειάζεται και περιμένει τους μεγάλους να του δείξουν το δρόμο για να τη συναντήσει ,να τη γνωρίσει, να την αγαπήσει

  Θα ευγνωμονώ πάντα τους δασκάλους μου γι` αυτό!

   Ελένη Χριστούλα-Πατελοδήμου

    29-7-2017